حکمت هاى تعقیبات نماز
قوام درونى نماز نجواست ؛ زیرا نمازگزار با پروردگارش مناجات مى کند. (247) از این رو نماز جز راز گویى نیست . نماز، محفوف به دو نیایش است ؛ زیرا نماز گزار با نیایش به استقبال نماز مى رود و با نیایش آن را بدرقه مى کند. پس قبل و بعد نماز جز نیایش نیست و این از آن روست که بنده کامل همان است که با مناجات قوام و خو گرفته و جانش با نیایشهاى قبل و بعد نماز درهم آمیخته باشد؛ زیرا بنده در ذات خویش جز فیض خدا را که موجب قوام او شده نمى یابد و مقابل و پشت سر خود را جز عطاى الهى که بر او مقدم و مؤ خر است نمى بیند. پس او خود نیز فیضى است که عطاى الهى احاطه اش کرده و وجود خاص وى در قالب نمازى که به نیایش و سؤ ال پیچیده شده تبلور یافته است .
