اذان، شعار مکتب
اذان، که وسیلهاى براى اعلام توحید و اعلان به مردم و فراخوانى آنان به تجمّع براى نماز است، از شعارهاى زیبا و مؤثر اسلام است.
در اذان، تکبیر، توحید، شهادت به رسالت پیامبر و ولایت امیرالمؤمنین است و دعوت مردم به شتافتن به سوى نماز و رستگارى در آن نهفته است.
اذان، اعلام موجودیّت اسلام و دعوت مسلمین و معرّفى عقاید دینى است.
اذان، شکستن سکوت و فریاد علیه معبودهاى خیالى و شعار به نفع اسلام و طرفدارى از آئین خدا است.
«مؤذّن»، در اسلام احترامى خاصّ دارد و در قیامت هم سرافراز است.
بلال حبشى، از مسلمانان نخستین در صدر اسلام بود که عنوانِ «اذان گویى» سبب افتخارش بود و اولین مؤذّن در اسلام بود و روز «فتح مکّه» هم او بود که به فرمان پیامبر، بالاى کعبه رفت و بتهاى مشرکین را سرنگون کرد.(1)
اذان، یک بار براى اعلان عمومى و اعلان فرا رسیدن وقت نماز، گفته مىشود، یک بار هم به خصوص براى شروع نماز.
پس از اذان، اقامه نیز همان مفاهیم را دارد و براى آغاز نماز و پیدایش آمادگى روحى و توجّه به خداى یکتا و رستگارى در سایه نماز، بر زبان جارى مىشود. اذان و اقامه گرچه مستحبّ است، ولى از شعائر مهمّ اسلامى محسوب مىشود و به گفتن آن، بسیار تأکید شده است.
مسلمان خداپرست، با اذان، نام خداى بزرگ را، هر چه رساتر و آشکارتر در جهان طنین افکن مىسازد. این بانگ ملکوتى و توحیدى است که کمر دشمنان را مىشکند و مخالفان خدا و اسلام را به ستوه مىآورد.
1) وسائل، ج 4 ص 614
آشنایی با نماز
