بلا های سبک شمردن نماز

مقصود از سبک شمردن نماز، اهمیت ندادن به آن است. یکى از مصادیق سبک شمردن نماز این است که شخص گاهى نماز را ترک مى‏کند و یا با نداشتن عذر شرعى، نماز را از اول وقت به تأخیر مى‏اندازد .... هم چنین با سرعت... زیاد خواندن، رکوع و سجود را صحیح و درست انجام ندادن، قرائت و اذکار را بدون توجه و غلط خواندن، شرایط نماز (مثل طهارت، قبله شناختن، وقت و ...) را رعایت نکردن، با بودن مسجد و جماعت نماز را فرادا خواندن و ... همه اینها از مصادیق سبک شمردن نماز است.

امام صادق(علیه السلام) فرمود: اولین عملی که از انسان محاسبه می شود نماز اوست و اگر درست بود، به مابقی اعمال او نظر می شود و اگر نه به مابقی اعمال او نگاه نمی شود. و امام باقر(علیه السلام) فرمود: اولین چیزی که(در روز قیامت) محاسبه می شود نماز است اگر پذیرفته شد مابقی اعمال را می پذیرند.(و گرنه پذیرفته نمی شود). (منتخب المیزان، همان، ص۲۹۸ روایت ۳۵۹۱-۳۶۰۴)

 

پس سبک شمردن نماز یکی از عوامل محرومیت از شفاعت است و ما خوب می دانیم که اگر امید به شفاعت نداشته باشیم این اعمال خرده و ریز ما در مقابل سیل گناهان هیچ است.

 

عن الصادق(علیه السلام) قال قال رسول الله(صلی الله علیه و آله): «لیس منی من استخف بالصلوه لایرد علی الحوض لا والله ؛ امام صادق(علیه السلام) فرمود که رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) فرموده است : به خدا قسم از من نیست کسی که نماز را سبک بشمارد و در حوض کوثر بر من وارد نمی شود»(سفینه البحار، شیخ عباس قمی، ماده صلاة).

 

- تأخیر انداختن نماز مصداق بارز سبک شمردن نماز است. عن النبی(صلی الله علیه و آله): «هیچ بنده ای نیست که به وقت های نماز (اول وقت ) و حرکت های خورشید برای نماز اهتمام ورزد مگر این که من سه چیز را برایش ضمانت می کنم : ۱- نشاطی آرامش بخش هنگام مردن۲- جدایی از ناراحتی ها و اندوه ها ۳- نجات از آتش.

پیامبراکرم صلى الله علیه و آله فرمود: نمازتان را تباه نکنید، زیرا کسى که نمازش را تباه کند خدا او را با قارون و فرعون و هامان محشور کند

حضرت فاطمه(سلام الله علیها ) از پدر بزرگوارش پرسید: پدر جان، یا رسول الله! زنان و مردانى که نسبت به نماز بى‌‌اعتنا هستند و نماز را سبک مى‌‌شمارند، چه عواقبى را در پیش دارند؟

 

رسول خدا(صلی الله علیه و آله) فرمود: فاطمه جان! هر کسى از مردان و زنان نمازش را سبک بشمارد، خداوند او را به پانزده بلا مبتلا مى‌‌سازد:

 

شش مورد در دنیا، سه مورد در وقت مرگ، و سه مورد آنها در قبر و سه مورد در قیامت زمانى که از قبر خارج شود.

 

الف) اما آن شش بلایى که در دنیا دامنگیرش مى‌‌شود:

 

۱- خداوند برکت را از عمرش مى‌‌برد.

 

۲- خداوند برکت را از رزقش مى‌‌برد.

 

۳- خداوند عزوجل سیماى صالحین را از چهره‌‌اش محو مى‌‌کند.

 

۴- هر عملى که انجام مى‌‌دهد پاداش داده نمى‌‌شود.

 

۵- دعایش به آسمان نمى‌‌رود.

 

۶- بهره‌‌اى از صالحین براى او نیست.

 

ب) اما آن سه بلایى که هنگام مرگ گرفتارش خواهد شد:

 

۱- ذلیل از دنیا مى‌‌رود.

 

۲- هنگام مرگ در حال گرسنگى خواهد بود.

 

۳- تشنه از دنیا خواهد رفت، اگر چه آب نهرهاى دنیا را به او بدهند.

 

ج) اما آن سه بلایى که در قبر دامنگیرش مى‌‌شود:

 

۱- خداوند ملکى در قبر براى او مى‌‌گمارد تا او را زجر دهد.

 

۲- قبرش براى او تنگ خواهد شد.

 

۳- گرفتار ظلمت و تاریکى قبر خواهد شد.

 

د) اما آن سه بلایى که در روز قیامت گرفتارش خواهد شد:

 

۱- خداوند ملکى را موکل مى‌‌سازد تا او را با صورت بر زمین بکشد، در حالى که خلایق تماشا مى‌‌کنند.

۲- محاسبه اعمالش به سختى انجام مى‌‌شود.

۳- خدا به نظر لطف به او نمى‌‌نگرد و براى اوست عذاب همیشگى.(فلاح السائل : ۲۲)